Uwaga! Strona tymczasowa. Witryna jest w przebudowie!
Niektóre treści mogą się czasowo niepoprawnie wyświetlać. Przepraszamy za niedogodności.

O dwóch takich, co ukradli księżyc

plakat O dwoch takich 1
  Na podstawie tekstu Krystyny Wodnickiej KUP BILET

 

Dla widzów od 6 lat

Autorka adaptacji – Krystyna Wodnicka
na podstawie powieści Kornela Makuszyńskiego
Muzyka – Mieczysław Janicz

Realizatorzy:
reżyseria: Jerzy Jan Połoński
choreografia: Ewelina Ciszewska
scenografia: Marika Wojciechowska
projekcje wideo: Monika Tomaszewska i Dawid Kozłowski
aranżacje: Łukasz Damrych
przygotowanie wokalne: Izabela Połońska
reżyseria światła: Małgorzata Sendke
asystent reżysera: Agata Butwiłowska
W spektaklu wykorzystano także piosenki zespołu Lady Pank autorstwa Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego

Obsada:
Agata Butwiłowska 
Joanna Nygard
Emilia Dryja 
Klaudia Kalinowska 
Wojciech Kondzielnik 
Maciej Piotrowski 
Adrianna Maliszewska

Premiera: 2 marca 2019

Czas trwania: 90 minut (z przerwą)

"Nie trzeba będzie aż księżyca z nieba kraść
Żeby się prawdą najpiękniejsza stała baśń..."

Propozycja Arlekina jest współczesną, rozśpiewaną inscenizacją znanej powieści Kornela Makuszyńskiego o dwóch niegrzecznych i leniwych braciach, którzy swoim zachowaniem zatruwają życie rodziny i rodzinnej wsi. Jacek i Placek, bo tak nazywają się bliźniacy, spędzają całe dnie na wygłupach, leniuchowaniu, dokuczaniu innym a nawet na kradzieżach… Ponieważ nie zamierzają się uczyć ani pracować w przyszłości, pewnego dnia postanawiają ukraść złoty księżyc i sprzedać go, aby mieć pieniądze na swoje próżniacze życie. Ruszają więc w długą i pełną przygód podróż, która całkowicie ich odmieni… Spotykają na swojej drodze całą galerię rozmaitych postaci jak matka z Bagien, pelikany, rój pszczół, zbójców czy nieborak. Czy odnajdą w niej siebie i trafią do mamy? Czy dotkną i poczują, co w ich życiu ważne? Czym będzie dla nich wspólna droga w nieznane, i wreszcie – czym jest dla nich, a także i ich rówieśników, dzisiejszych kilkulatków, poczucie straty…

Spektakl powstał do tekstu Krystyny Wodnickiej, który rodzicom i starszym widzom znany jest z kultowych „Bajek Grajek” – muzycznych słuchowisk radiowych, w których realizacji brali udział najznamienitsi aktorzy, muzycy, reżyserzy i kompozytorzy na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Dodatkowo, w łódzkim przedstawieniu, wykorzystane zostały rockowe kompozycje zespołu Lady Pank, powstałe do filmu dla dzieci pod tym samym tytułem. Usłyszymy więc sławne „Marchewkowe pole” czy „Hrabiego”.

Spektakl przygotował doświadczony w realizacji muzycznych widowisk reżyser, muzyk i aktor – Jerzy Jan Połoński, za scenografię odpowiada Marika Wojciechowska, aranżacje stworzył Łukasz Damrych, a za wokalną stronę widowiska odpowiada znakomita wokalistka jazzowa, kameralistka i pedagog – Izabela Połońska.

 

 

Jerzy Jan Połoński - reżyser teatralny i widowiskowy, aktor, kabareciarz. 

Jak sam mówi - lubi robić teatr pogodny. Ktoś kiedyś nawet powiedział, że jest specjalistą od uśmiechu i to określenie bardzo mu się podoba, tym bardziej, że wynika także z jego pochodzenia artystycznego. Twierdzi, że odczytywanie współczesnego teatru, który składa się ze znaków i symboli wymaga dziecinnej wiary. Dla ograniczonych dorosłych przeskoczenie tej granicy stanowi ogromny problem. Trzeba umieć czytać pomiędzy wierszami. Według niego w teatrze najważniejsza jest wyobraźnia, dlatego lubi robić spektakle dla dzieci.
Kiedy robi spektakle, zawsze zastanawia się nad tym, czy chciałbym je obejrzeć i czy chciałby w nich zagrać jako aktor. Nigdy nie zastanawia się nad tematyką.
Mówi o sobie, że jest marzycielem, który marzy o przekraczaniu granic. Dlatego interesują go wyzwania jakie niesie życie. Część wyzwań stwarza sobie sam. W sytuacji gdy staje przed tzw. ścianą, robi krok wstecz, żeby sprawdzić, gdzie popełnił błąd i znowu rusza do przodu. Twierdzi, że dzięki temu jego życie jest pełniejsze.
Lubi też walczyć ze słabościami wynikającymi z granic mentalnych, albo obyczajowych. Dlatego bardzo często wkłada kij w mrowisko w czasie jakiejś dyskusji na temat wiary, czy moralności. (…)

Chce robić teatr – dla ludzi. Tak mu się potoczyło życie - niektóre rzeczy zdarzały się celowo, inne zdarzyły się przypadkiem - że skończył szkołę aktorską, wylądował w kabarecie, w „miedzyczasie” jeszcze śpiewał i takie właśnie chce tworzyć spektakle, gdzie wszystko  to razem będzie.
Jako ojciec trzech synów dąży do tego, aby byli oni szczęśliwi i zdrowi.

Chciałby zrobić film o swoim bracie, ale wie, że nie dałby sobie rady z reżyserowaniem filmu. Z ta specyficzną narracją, z tworzeniem innego fascynującego świata. (…)
Nie ma czasu wolnego, nie odpoczywa zatem. Nie gotuje, ale jest pasjonatem kuchni włoskiej :) 

autoryzowane dossier za www.paka.pl

Izabela Połońska - wokalistka, kameralistka śpiewająca w różnych stylach od klasyki po piosenkę aktorską i jazz.

Doktor sztuk muzycznych. Absolwentka Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Łodzi (dyplom w klasie prof. Beaty Zawadzkiej-Kłos) oraz Mistrzowskich Podyplomowych Studiów Wokalnych we wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Christiana Elssnera. Uczestniczyła w kursach prowadzonych przez: Teresę Żylis-Gara (Monaco, Radziejowice), Toma Karuse (Hamburg), Ingrid Kremling (Hamburg, Wrocław) i Annę Serafińską (Warszawa).

W latach 2003 – 2009 intensywnie koncertowała w Europie: Francji, Belgii, Austrii, Hiszpanii, w Niemczech i we Włoszech. W jej dorobku artystycznym szczególne miejsce zajmuje współpraca (jeszcze podczas studiów) z łódzkim kompozytorem Piotrem Hertlem. Zaowocowała ona szeregiem wspólnych występów w kategorii piosenki aktorskiej, które zostały zarejestrowane przez Polskie Radio i TVP. Po śmierci Hertla, aktywnie włączyła się w realizację kilku projektów, m. in. Zielony pejzaż… Piosenki Piotra Hertla (płyta DVD), Gwiazda dla Piotra Hertla.

Na swym koncie w ostatnich 8 latach ma występy m.in. w Bibliotece Polskiej w Paryżu, w legendarnej Piwnicy Artystycznej Kurylewiczów w Warszawie, liczne prezentacje projektu współtworzonego z Witoldem Janiakiem, pianistą i kompozytorem jazzowym, Jazzowe Kolory Miłości, który powstał na zamówienie XIV Wędrownego Festiwalu Filharmonii Łódzkiej Kolory Polski w 2013 r. Ostatnie 2 lata wypełniły jej koncerty z Orkiestrami Filharmonicznymi w Polsce z projektem POŁOŃSKA śpiewa OSIECKĄ, który współtworzy z Leszkiem Kołodziejskim, akordeonistą i aranżerem.   

Łukasz Damrych - pianista, aranżer, kompozytor oraz producent muzyczny.

Twórca muzyki do wielu spektakli, przez wiele lat współpracował z teatrem akrobatycznym Ocelot. Na 26. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (2006), występując jako akompaniator Bartosza Porczyka, otrzymał nagrodę - Tukan Aranżer, przyznawaną za najlepszą aranżację muzyczną. Jest także autorem muzyki i aranżacji utworów w autorskim spektaklu artysty pt. "Smycz" oraz producentem muzycznym jego debiutanckiej płyty pt. "Sprawca" (2011)

Jako klawiszowiec od wielu lat współpracuje z takimi wykonawcami i zespołami jak: The Positive (Mateusz Krautwurst) , Natalia Lubrano czy Alicja Janosz, Mesajah. Od 2009 aranżuje, nagrywa i produkuje muzycznie kolejne trzy płyty Katarzyny Groniec. Zaaranżował i wyprodukował również płytę pt. "ZOO" - piosenki Agnieszki Osieckiej (2014).

Ma na koncie produkcję debiutanckiej płyty Małgorzaty Kuś - Shata QS pt. "Man kinde". W 2013 razem z zespołem Shata QS wygrał 6 edycję programu muzycznego Must Be The Music- Tylko Muzyka. W 2012 roku za produkcję muzyczną płyty wrocławskiego gitarzysty bluesowego pt. "Bartek Miarka band " otrzymał nagrodę Gazety Wyborczej.

Marika Wojciechowska – scenografka.

W 2005 roku ukończyła z wyróżnieniem pedagogiczne studia magisterskie – specjalizacja Malarstwo – w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego. Od 2006 – 2009 r. studia podyplomowe w Katedrze Scenografii na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Praca dyplomowa – „Ślub” Witolda Gombrowicza została nagrodzona wyróżnieniem i zaprezentowana na wystawie „Najlepsze Dyplomy 2009” ASP w Pałacu Sztuki w Krakowie.

Zajmuje się scenografią oraz projektowaniem – kostiumów, lalek, plakatów teatralnych, grafik. Jest autorką kilkudziesięciu scenografii w teatrach lalkowych i dramatycznych w Polsce (min. w Opolski TLiA, Teatr Pinokio w Łodzi, TLiA w Wałbrzychu, Teatr Lalek w Olsztynie, Teatr Guliwer i Baj w Warszawie, Teatr Andersena w Lublinie, Białostocki Teatr lalek, Teatr Groteska w Krakowie; Teatr Dramatyczny w Sosnowcu, Teatr Powszechny w Łodzi, Teatr Rozrywki w Chorzowie, Teatr Stary w Krakowie, Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Dramatyczny w Białymstoku, Opera na Zamku w Szczecinie) oraz za granicą (Babkove Divadlo v Kosicach/Słowacja, Teatrul Luceafarul, Iasi/Rumunia). Od kilku lat współpracuje również z uczelniami teatralnymi (AT Białystok, PWST Wrocław). W 2013 roku otrzymała nagrodę za scenografię do spektakli „Bleee...” z Teatru Maska w Rzeszowie oraz „Balladyny i romanse” z Teatru Pinokio w Łodzi na I Festiwalu Małych Prapremier w Wałbrzychu.
W 2015 roku otrzymała nagrodę za scenografię do spektaklu „Karnawał zwierząt” Białostockiego Teatru Lalek na Międzynarodowym Festiwalu w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora. W 2017 roku otrzymała wyróżnienie za plastykę spektaklu „Król Maciuś Pierwszy” Teatru Banialuka w Bielsku-Białej na festiwalu Korczak w Warszawie. Autorka ponad 40 ekspozycji zbiorowych z dziedziny malarstwa i scenografii prezentowanych w kraju i za granicą.

Ewelina Ciszewska – choreografka, aktorka, mim, lalkarka, współzałożycielka autorskiego Teatru Sztuk.

Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2006 r. ukończyła Wydział Lalkarski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu, w maju 2009 r. uzyskała tytuł doktora, a we wrześniu 2014 r. habilitację. Od 2006 r. związana z uczelnią, w której prowadzi przedmiot "plastyka ruchu scenicznego". Laureatka Stypendium przyznawanego "młodym, utalentowanym wrocławianom". Jej przygoda z teatrem zaczęła się w 1998 r., kiedy zadebiutowała w autorskim spektaklu Józefa Markockiego "Alternacje przestrzeni" (Teatr Formy, Poitiers, Francja 1998). Od tamtego czasu brała udział w wielu polskich i międzynarodowych prezentacjach Teatru Formy. Prowadzi warsztaty pantomimy i ekspresji ruchowej w kraju i za granicą.

Od kilku lat zajmuje się sztuką performance /Survival Sztuki, czyli Przegląd Młodej Sztuki w Ekstremalnych Warunkach we Wrocławiu: pre-tekst /2004, akt 168 /2005,  uczta romska /2008 r. zrealizowany wspólnie z Moniką Konieczną, powtórzony w BWA Tarnów podczas TAJSA 2014/, Z głową w chmurach /Festiwal Rity Baum/, Sympatyczna Pani Krysia/mieszkanie Gepperta, Wrocław, Ommaggio Russolo/Dalla Pologna, Rzym 2014/. Tańczyła podczas koncertu live Możdżer&Danielsson/Oscary Jazzowe, Teatr Wielki w Łodzi. Jako reżyserka zadebiutowała w maju 2004 r, we Wrocławiu spektaklem "Love story czyli defekt miłości". W marcu 2011 r. wreżyserowała "Pinokia" w Teatrze Lalki i Aktora w Wałbrzychu, a rok później monodram "maria s." Swoje umiejętności  i myślenie o ciele wykorzystuje podczas pracy nad choreografią do spektakli dramatycznych, muzycznych i lalkowych.

Współpracowała m.in.z lubelskim Teatrem Andersena,  kieleckim Teatrem „Kubuś”, szczecińskim Teatrem Pleciuga, warszawskim Teatrem „Baj” , katowickim Teatrem Ateneum i Teatrem Banialuka w Bielsku-Białej.


Realizacja światła: Małgorzata Sendke, Bartosz Józefowicz 
Realizacja dźwięku: Maciej Kuczyński, Bartosz Grabowski
Inspicjent: Hanka Kondzielnik

Montażyści sceny: Marek Cisz, Robert Sujczyński, Patryk Sujczyński

Lalki i dekoracje zostały wykonane w pracowniach Teatru Lalek Arlekin przez Annę Jędraszczyk, Wojtka Konickiego, Marcina Czajkowskiego i Andrzeja Tadeusiaka, a kostiumy przez Iwonę Brzezińską, Wandę Pasikowską oraz Bogumiła Wiśniewskiego, pod kierownictwem Wiesławy Gronostaj-Ekiel.

Fot. Maciej Piąsta

NAJNOWSZA PREMIERA!

 Szczegóły tutaj

AKTUALNOŚCI 2023/2024

REPERTUAR 2023/2024

ZASIĄDŹ NA WIDOWNI!